Sukcesy naszych reprezentantów na Olimpiadach szachowych

(Materiał ze strony internetowej Polskiego Związku Szachowego)

Warto przypomnieć sobie historyczne sukcesy naszych reprezentantów. W okresie przedwojennym polskie szachy były światową potęgą. Z każdej Olimpiady Szachowej wracaliśmy z medalem drużynowym (złoto Hamburg 1930 r., srebro Praga 1931 r., Monachium 1936 r., Buenos Aires 1939 r., brąz Haga 1928 r., Warszawa 1935 r., Sztokholm 1937 r.). Trzon naszej reprezentacji stanowili Ksawery Tartakower, Paulin Frydman, Kazimierz Makarczyk, Teodor Regedziński. Swój udział w sukcesach mieli również: Akiba Rubinstein, Dawid Przepiórka i Mieczysław Najdorf. Wybuch II wojny światowej w 1939 roku miał ogromny wpływ nie tylko na układ polityczny na świecie, ale i na środowisko szachowe. Kolejną Olimpiadę Szachową rozegrano dopiero w 1950 roku w Dubrowniku. W tym „pustym” szachowo okresie czasu, większość z naszych reprezentantów zmieniło obywatelstwo lub zostało poza granicami kraju.

W latach 1978-1982 trzykrotnie zajmowaliśmy miejsca w pierwszej dziesiątce. Znakomite wyniki indywidualne w tym okresie uzyskał Adam Kuligowski. W latach 1984-2014 najwyższe miejsce Polacy osiągnęli w 2010 roku w Chanty-Mansyjsku zajmując 11 miejsce.

Historia kobiecych Olimpiad Szachowych jest znacznie krótsza. Pierwsza Olimpiada Szachowa została przeprowadzona dopiero w 1957 roku w Emmen. W historii startów reprezentacji Polski wywalczyliśmy dwa brązowe medale (1980 r. Valletta Hanna Ereńska-Radzewska, Grażyna Szmacińska, Małgorzata Wiese, Agnieszka Brustman oraz 2002 r. Bled Iweta Radziewicz, Joanna Dworakowska, Monika Soćko, Beata Kądziołka). W ostatnich latach szachistki na Olimpiadach przyzwyczaiły nas do miejsc w pierwszej dziesiątce. Na ostatniej Olimpiadzie w Tromso 2014 r. Polki zajęły 7 miejsce.